ξερεις, βαρεθηκα.. τα τριγαρα, τα γεματα τασακια, τα απλυτα ποτηρια, τα μποτακια μου που φορουσα ολο το χειμωνα, τα λερωμενα σεντονια, τον καπνο στο δωματιο, τις διαδρομες που δεν αλλαζουν.
βαρεθηκα τα βρωμικα κτιρια, τα μπαρ τις παρασκευες, το πρωινο ξυπνημα, τα ιδια προσωπα, τα βεβιασμενα γεια.τι λεει; τις συζητησεις που δεν εχω ορεξη να κανω, τις κλεφτες ματιες, τους μπαφους.
βαρεθηκα αυτη την πολη με τα χιλια χρωματα, που τελικα δεν ειναι χιλια, μονο δυο, τη μερα παγωμενο γκρι, τη νυχτα μαυρο με λιγες πυγολαμπιδες που κορναρουν και τρεχουν βουιζοντας.
ειναι κι αυτη η σαπιλα τοση ωρα. κι ακομα δεν εκανα μπανιο. και ουτε στη συνελευση πηγα κι ας με πηρε να μου το θυμισει. ειπα ενα καλα θα δω αν θα προλαβω, για να το κλεισει.
και μαλλον αυτο θα το πω μονοτονο.
βαρεθηκα τα βρωμικα κτιρια, τα μπαρ τις παρασκευες, το πρωινο ξυπνημα, τα ιδια προσωπα, τα βεβιασμενα γεια.τι λεει; τις συζητησεις που δεν εχω ορεξη να κανω, τις κλεφτες ματιες, τους μπαφους.
βαρεθηκα αυτη την πολη με τα χιλια χρωματα, που τελικα δεν ειναι χιλια, μονο δυο, τη μερα παγωμενο γκρι, τη νυχτα μαυρο με λιγες πυγολαμπιδες που κορναρουν και τρεχουν βουιζοντας.
ειναι κι αυτη η σαπιλα τοση ωρα. κι ακομα δεν εκανα μπανιο. και ουτε στη συνελευση πηγα κι ας με πηρε να μου το θυμισει. ειπα ενα καλα θα δω αν θα προλαβω, για να το κλεισει.
και μαλλον αυτο θα το πω μονοτονο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου